برای اتصال دو یا چند رایانه به یکدیگر و همچنین برقراری ارتباط بین مودم اینترنت و رایانهی شما و موارد دیگر میتوانید از کابل شبکه نیز استفاده کنید. این کابلها انواع متفاوتی دارند که هرکدام از آنها ویژگیها و مشخصات خاص خود را دارا میباشند. بهتر است قبل از خرید کابل شبکه با انواع آن آشنا شوید تا انتخاب صحیحی داشته باشید.
انواع کابل شبکه
برای اینکه خرید را آسانتر کرده باشیم یک راهنما برای شما آوردهایم. با بررسی این راهنما دید کاملی از کابل شبکه خواهید داشت.
کابل کواکسیال
این کابل دارای اجزای داخلی رسانا، بخش بافته شده و یک عایق است که تمامی این قسمتها توسط یک روکش پوشیده میشوند. روکش آن در واقع بیرونیترین قسمت است که کابل را از هرگونه آسیب فیزیکی محافظت میکند. بعد از روکش یک سپر که شکل بافته شده دارد، قرار دارد که سیگنالها را از تداخل و نویزهای خارجی محافظت میکند. این قسمت همان جنسی را دارد که قسمت هستهای کابل شبکه نیز از آن ساخته شده است. قسمت عایق از بخش مرکزی کابل محافظت میکند و همچنین این قسمت را از سپر بافته شده جدا نگه میدارد.
اشاره کردیم که جنس هستهی مرکزی کابل و سپر یکسان بوده و اگر عایقی این میان وجود نداشته باشد، با برخورد این دو قسمت اتصالهای کوتاه در سیم ایجاد خواهد شد. هستهی مرکزی که رسانا نیز میباشد سیگنالهای الکترومغناطیسی را دریافت و منتقل میکند که کابل شبکه کواکسیال براساس نوع هستهای که دارند به دو دستهی تک هستهای و چند هستهی طبقهبندی میشوند. در کابلهای تک هستهای از یک هستهی رسانا که معمولا از جنس مس است، استفاده میشود، در حالی که نوع چند هستهای از چند رشته سیم نازک که جنس فلزی دارد، تشکیل شده است.
در آغاز شبکههای کامپیوتری که هیچ کابل اختصاصی برای آنها در دسترس نبود از کابلهای کواکسیال برای ایجاد شبکههای کامپیوتری استفاده میشد، اما امروزه از این نوع کابلها در شبکههای کامپیوتری استفاده نمیشود. کابل شبکه کواکسیال دوام بسیار بالا و هزینهی بسیار کمی دارند.
کابل زوج به هم تابیده
این کابل در همان ابتدا برای شبکههای کامپیوتری طراحی و توسعه داده شد که به کابل اترنت نیز معروف است. تقریبا تمامی شبکههای کامپیوتری که دارای LAN مدرن هستند، از این نوع کابل استفاده میکنند. این کابل دارای یک جفت سیم مسی، عایقبندی شده است که هر دو سیم به دور یکدیگر پیچیده شده و جفت میشوند. معمولا چهار جفت از آنها وجود دارد که هر جفت دارای یک رنگ ثابت است. رنگهای آبی، قهوهای، سبز و نارنجی رنگهایی هستند که در این نوع کابل میتوانید ببینید.
این جفت سیمها از یکدیگر جدا میشوند و براساس نوع جدا شدن به دو نوع دستهبندی میشوند.
UTP: تمامی جفتها در یک روکش پلاستیکی قرار دارند و با آن عایقبندی میشوند.
STP: هر جفت از سیمها با یک محافظ فلزی پوشیده شده و سپس تمامی جفتهای پوشیده شده در یک روکش پلاستیکی بیرونی قرار میگیرند.
شباهت و تفاوتهای میان UTP و STP
هر دو نوع میتوانند دادهها را با سرعت 10 مگابیت بر ثانیه، 100 مگابایت بر ثانیه، 1 گیگابایت بر ثانیه و 10 گیگابایت بر ثانیه ارسال کنند.
کابل شبکه STP به دلیل به کار رفتن مواد بیشتر در ساخت آن گرانتر از UTP است.
هر دو کابل از اتصالات مدولار استفاده میکنند.
STP نویز و مقاومت EMI بیشتری نسبت به کابل UTP دارد.
حداکثر طول قطعه برای هر دو کابل 100 متر است.
استانداردهایی برای کابلهای به هم تابیده وجود دارد که از زمان منتشر شدن این کابلها دچار تغییراتی نیز شده است. جدول زیر رایجترین و محبوبتترین دستهبندی برای این کابلها است.
لینک های مرتبط:
فروش کابل شبکه
برای اتصال دو یا چند رایانه به یکدیگر و همچنین برقراری ارتباط بین مودم اینترنت و رایانهی شما و موارد دیگر میتوانید از کابل شبکه نیز استفاده کنید. این کابلها انواع متفاوتی دارند که هرکدام از آنها ویژگیها و مشخصات خاص خود را دارا میباشند. بهتر است قبل از خرید کابل شبکه با انواع آن آشنا شوید تا انتخاب صحیحی داشته باشید.
انواع کابل شبکه
برای اینکه خرید را آسانتر کرده باشیم یک راهنما برای شما آوردهایم. با بررسی این راهنما دید کاملی از کابل شبکه خواهید داشت.
کابل کواکسیال
این کابل دارای اجزای داخلی رسانا، بخش بافته شده و یک عایق است که تمامی این قسمتها توسط یک روکش پوشیده میشوند. روکش آن در واقع بیرونیترین قسمت است که کابل را از هرگونه آسیب فیزیکی محافظت میکند. بعد از روکش یک سپر که شکل بافته شده دارد، قرار دارد که سیگنالها را از تداخل و نویزهای خارجی محافظت میکند. این قسمت همان جنسی را دارد که قسمت هستهای کابل شبکه نیز از آن ساخته شده است. قسمت عایق از بخش مرکزی کابل محافظت میکند و همچنین این قسمت را از سپر بافته شده جدا نگه میدارد.
اشاره کردیم که جنس هستهی مرکزی کابل و سپر یکسان بوده و اگر عایقی این میان وجود نداشته باشد، با برخورد این دو قسمت اتصالهای کوتاه در سیم ایجاد خواهد شد. هستهی مرکزی که رسانا نیز میباشد سیگنالهای الکترومغناطیسی را دریافت و منتقل میکند که کابل شبکه کواکسیال براساس نوع هستهای که دارند به دو دستهی تک هستهای و چند هستهی طبقهبندی میشوند. در کابلهای تک هستهای از یک هستهی رسانا که معمولا از جنس مس است، استفاده میشود، در حالی که نوع چند هستهای از چند رشته سیم نازک که جنس فلزی دارد، تشکیل شده است.
در آغاز شبکههای کامپیوتری که هیچ کابل اختصاصی برای آنها در دسترس نبود از کابلهای کواکسیال برای ایجاد شبکههای کامپیوتری استفاده میشد، اما امروزه از این نوع کابلها در شبکههای کامپیوتری استفاده نمیشود. کابل شبکه کواکسیال دوام بسیار بالا و هزینهی بسیار کمی دارند.
کابل زوج به هم تابیده
این کابل در همان ابتدا برای شبکههای کامپیوتری طراحی و توسعه داده شد که به کابل اترنت نیز معروف است. تقریبا تمامی شبکههای کامپیوتری که دارای LAN مدرن هستند، از این نوع کابل استفاده میکنند. این کابل دارای یک جفت سیم مسی، عایقبندی شده است که هر دو سیم به دور یکدیگر پیچیده شده و جفت میشوند. معمولا چهار جفت از آنها وجود دارد که هر جفت دارای یک رنگ ثابت است. رنگهای آبی، قهوهای، سبز و نارنجی رنگهایی هستند که در این نوع کابل میتوانید ببینید.
این جفت سیمها از یکدیگر جدا میشوند و براساس نوع جدا شدن به دو نوع دستهبندی میشوند.
UTP: تمامی جفتها در یک روکش پلاستیکی قرار دارند و با آن عایقبندی میشوند.
STP: هر جفت از سیمها با یک محافظ فلزی پوشیده شده و سپس تمامی جفتهای پوشیده شده در یک روکش پلاستیکی بیرونی قرار میگیرند.
شباهت و تفاوتهای میان UTP و STP
هر دو نوع میتوانند دادهها را با سرعت 10 مگابیت بر ثانیه، 100 مگابایت بر ثانیه، 1 گیگابایت بر ثانیه و 10 گیگابایت بر ثانیه ارسال کنند.
کابل شبکه STP به دلیل به کار رفتن مواد بیشتر در ساخت آن گرانتر از UTP است.
هر دو کابل از اتصالات مدولار استفاده میکنند.
STP نویز و مقاومت EMI بیشتری نسبت به کابل UTP دارد.
حداکثر طول قطعه برای هر دو کابل 100 متر است.
استانداردهایی برای کابلهای به هم تابیده وجود دارد که از زمان منتشر شدن این کابلها دچار تغییراتی نیز شده است. جدول زیر رایجترین و محبوبتترین دستهبندی برای این کابلها است.
لینک های مرتبط:
فروش کابل شبکه